مقایسه کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در بیماران مبتلا به پمفیگوس و افراد سالم

چکیده مقدمه: پمفیگوس بیماری پوستی تاولی خود ایمن مزمنی است که غالباً افراد میانسال را مبتلا می‌سازد. این بیماری نیاز به تدابیر درمانی جدی و اغلب بستری مکرر در بیمارستان دارد. با وجود این، در مورد کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در مبتلایان به این بیماری تحقیقات رسمی اندکی انجام شده‌است. هدف: مقایسه کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در بیماران مبتلا به پمفیگوس با افراد سالم مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی، 76 بیمار مبتلا به پمفیگوس و 86 همراه سالم آنها بررسی و نمونه‌ها براساس سن و جنس همگن شدند. این مطالعه در درمانگاه پوست بیمارستان رازی شهر رشت انجام شد. پرسشنامه‌ای که تلفیقی از ترجمه‌های فارسی دو پرسشنامه SF-36 و کیفیت زندگی سوئدی بود، پس از تعیین روایی و پایایی، برای سنجش کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بکار گرفته شد. پرسشنامه‌ها در حین ارزیابی بیماران در درمانگاه، به آنها و همچنین به همراهان سالمشان (به عنوان گروه شاهد) ارائه شد. همه افراد پرسشنامه‌ها را تکمیل کردند. اطلاعات جمع‌آوری شده با استفاده از آمار توصیفی(توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی(آزمون تی، آزمون کای اسکوئر، دقیق فیشر، آنالیز رگرسیون چند متغیره) تجزیه و تحلیل شد. نتایج: میانگین نمره‌های تمام ابعاد کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در بیماران مبتلا به پمفیگوس به طور معنی‌دار کمتر از گروه سالم بود (0001/0>P ): میانگین و انحراف معیار گروه بیمار 81/ 11 ± 38/69 و گروه سالم64/6 ± 43/85 بدست آمد. شغل (01/0>P)، پیری(04/0>P)، بیماری طولانی مدت(008/0>P)، نوع درمان(001/0>P)، نداشتن تحصیلات دانشگاهی(0001/0>P ) و بستری مکرر در بیمارستان(001/0>P) عوامل مؤثر دراین نتیجه بودند.آنالیز رگرسیون چند متغیره نشان داد که میزان تحصیلات (002/0>P)، بستری مکرر(001/0>P) و نوع درمان (001/0>P) بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پمفیگوس تاثیر قابل ملاحظه‌ دارند. نتیجه‌گیری: پمفیگوس مسئول تغییر زیاد در کیفیت زندگی مرتبط با سلامت است. بنابراین، در تدابیر درمانی این بیماری باید به تأثیر آن بر حیطه‌های گوناگون زندگی بیماران توجه کرد. بی‌تردید، هرکوششی در آگاه کردن مدیران بهداشتی و اقتصادی، می‌تواند نقش مهمی در حل مشکلات این بیماران داشته باشد.